Susuz kaldı bağım kurudu toprak Ben güle yanarım güle ne var ki Kırk senelik ağaç döküyor yaprak Kökü kurur gider dala ne var ki
Ben beni kaybettim yaşarken seni Bin yıldan eskisin bir günden yeni Her gece çarmıha gererler beni Gönlüm feryat eder dile ne var ki
Bu yılda geçerse eğer harmansız Ölüm ağır ağır gelir zamansız Gayrı varamıyom dizim dermansız Zay olup giderim ele ne var ki
Yaralanmış gönül konar Sefai Yar ki terk eylemiş sanar Sefai Ne bilsin aşkına yanar Sefai Köz küle karışmış küle ne var ki |